برای سال‌های طولانی، تجارت با یک منطق خطی پیش می‌رفت: تولیدکنندگان تولید می‌کردند، توزیع‌کنندگان توزیع می‌کردند و مشتریان کالاها را می‌خریدند، و این کالاها را برای تمام عمر خود نگه می‌داشتند.

این الگو شروع به تغییر کرده است. از حدود سال 2008، مردم شروع به اشتراك در مدل جدیدی از مصرف كردند، بصورتی كه دسترسی موقت به كالاها و خدمات بر مالكیت واقعی ترجیح دارد. نوع جدیدی از شرکت‌های بومی دیجیتالی که در راس سیستم‌های عرضه گسترده قرار دارند و فقط رابط کاربری موبایل دارند، این تغییر ارزش قابل توجه را ایجاد می‌کنند.

این پدیده غالباً به عنوان اقتصاد مشارکتی [1] عنوان‌ می‌شود، اصطلاحی که فعالیت اقتصادی پلتفرم‌های دیجیتال به بهترین وجهی تعریف می‌شود که تراکنش‌ها را در جایی که به کاربران دسترسی موقت به دارایی، سرویس یا مهارت ارائه دهنده خدمات داده می‌شود، تسهیل می‌کند

در این مقاله اقتصاد مشارکتی توسط دکتر رضا سمیع‌زاده تشریح گردیده است.

[1] SHARING ECONOMY

دکتر رضا سمیع‌زاده؛ کوچ تحول دیجیتال و چابکی سازمانی